De regen valt deze morgen met bakken uit de lucht en er staat bovendien een strakke wind. We zijn nu al enkele keren op Vancouver Island geweest en nog nooit hebben we het anders gezien dan met blauwe lucht en volle zon. Op de duur gaat men Vancouver Island dan ook automatisch gaan associëren met heel mooi weer, maar dat is uiteraard niet altijd zo.
Inmiddels weten we dus dat het ook hier kan regenen...gelukkig maar.
We nemen rustig de tijd voor een uitgebreid ontbijt in het restaurant dat pal aan het water gelegen is en terwijl we dit doen zien we zomaar een bald eagle een vis uit het water halen. Nou, volgende week zullen we dat thuis alvast niet meer zien tijdens ons ontbijt...
Voor vandaag hebben we, regen of niet, een bezoek gepland aan het andere gedeelte van Strathcona Provincial Park, namelijk het hoger gelegen gedeelte van het Forbidden Plateau. Hier is ook het skigebied van Mount Washington.
Als we bij de parking aankomen regent het nog altijd ontzettend hard en bovendien is de temperatuur hier op meer dan 1.000 meter hoogte niet meer dan 8°C.
We gaan eerst eens binnen in het Visitor Center waar we een leuke babbel hebben met de vrouw die ons verwelkomt. Ze vertelt honderduit over hetgeen er hier te zien is en ze raadt ons aan om het niet al te ver te gaan zoeken omwille van de weersomstandigheden. Op veel van de trails liggen er boomwortels en die zijn met dat weer spekglad.
We besluiten om enkel maar de Paradise Meadows Trail te doen, een wandeling van niet veel meer dan een uur.
We zijn amper aan het stappen of we vragen ons al af of dit wel een goed idee is. We laten ons niet bepaald snel afschrikken door regen (en al helemaal niet door kou), maar gaan stappen terwijl de regen met bakken uit de lucht valt en dit bij 8°C, hmmm...
We hebben dan wel goede kledij, maar échte regenkledij is dat ook niet. En we zijn bang dat we onderweg toch doorweekt zullen worden en heel erg koud zouden kunnen krijgen.
Nog even nadenken, een beetje beschut tegen de regen...
We nemen dan maar de beslissing om terug te keren naar het hotel en daar wat te gaan lezen. We hebben er een heel mooie kamer met een fantastisch uitzicht over de Straat van Georgia en wie weet zien we vanuit onze kamer wel geen walvissen voorbijzwemmen.
Als we enkele tientallen meter op de terugweg zijn geloven we onze ogen niet, ineens houdt het immers op met regenen en komt zelfs de zon even piepen. Niet te geloven wat een verandering op amper enkele seconden tijd.
Dus dan toch maar geen hotel, maar wel de Paradise Meadows. We zullen wel zien hoe ver we zullen lopen.
Het pad gaat hoofdzakelijk over vlonders wat dus heel makkelijk loopt. Het is hier bovendien ook echt heel mooi nu alles er zo groen en fris uitziet.
Als we bij de splitsing komen met de trail naar Battleship Lake is het weer inmiddels zo veel beter geworden dat we nog maar wat verder zullen lopen langs Battleship Lake.
Heel merkwaardig, maar terwijl we foto's aan het nemen zijn komen er ineens vier vogels rondom ons vliegen. Ze komen heel dichtbij en zijn lustig aan het fluiten. En nog merkwaardiger is dat ze gewoon met ons meevliegen als we verder stappen. Geen idee welke vogel dit is, maar het was in elk geval een heel sociale soort en bovendien waren ze geringd.
Het weer is nu echt goed en aangenaam geworden en we besluiten om nog maar wat verder te gaan tot bij Lake Helen MacKenzie. Het is hier zo mooi, zo puur en zo stil dat we hier vrij lang blijven genieten van het uitzicht.
We maken de loop volledig tot bij het Visitor Center met onderweg nog enkele mooie uitzichten.
We hebben in totaal iets minder dan 10 km gelopen en komen na iets meer dan 3 uur terug bij de auto. We hebben het heel erg rustig gedaan, hebben veel gestopt om te genieten van de uitzichten en hebben ook heel wat foto's gemaakt. In totaal hebben we maar 3 personen gezien, waaronder een Park Ranger. Deze kant van het Strathcona Provincial Park kunnen we dan ook echt een aanrader noemen voor diegene die van dichtbegroeide bossen, talloze meren en meadows houden.
Het weer: 's morgens ontzettend slecht met veel regen en koud. Hoe later op de dag hoe beter. 8-15°C
We gaan eerst eens binnen in het Visitor Center waar we een leuke babbel hebben met de vrouw die ons verwelkomt. Ze vertelt honderduit over hetgeen er hier te zien is en ze raadt ons aan om het niet al te ver te gaan zoeken omwille van de weersomstandigheden. Op veel van de trails liggen er boomwortels en die zijn met dat weer spekglad.
We besluiten om enkel maar de Paradise Meadows Trail te doen, een wandeling van niet veel meer dan een uur.
We zijn amper aan het stappen of we vragen ons al af of dit wel een goed idee is. We laten ons niet bepaald snel afschrikken door regen (en al helemaal niet door kou), maar gaan stappen terwijl de regen met bakken uit de lucht valt en dit bij 8°C, hmmm...
We hebben dan wel goede kledij, maar échte regenkledij is dat ook niet. En we zijn bang dat we onderweg toch doorweekt zullen worden en heel erg koud zouden kunnen krijgen.
Nog even nadenken, een beetje beschut tegen de regen...
We nemen dan maar de beslissing om terug te keren naar het hotel en daar wat te gaan lezen. We hebben er een heel mooie kamer met een fantastisch uitzicht over de Straat van Georgia en wie weet zien we vanuit onze kamer wel geen walvissen voorbijzwemmen.
Als we enkele tientallen meter op de terugweg zijn geloven we onze ogen niet, ineens houdt het immers op met regenen en komt zelfs de zon even piepen. Niet te geloven wat een verandering op amper enkele seconden tijd.
Dus dan toch maar geen hotel, maar wel de Paradise Meadows. We zullen wel zien hoe ver we zullen lopen.
Het pad gaat hoofdzakelijk over vlonders wat dus heel makkelijk loopt. Het is hier bovendien ook echt heel mooi nu alles er zo groen en fris uitziet.
Als we bij de splitsing komen met de trail naar Battleship Lake is het weer inmiddels zo veel beter geworden dat we nog maar wat verder zullen lopen langs Battleship Lake.
Heel merkwaardig, maar terwijl we foto's aan het nemen zijn komen er ineens vier vogels rondom ons vliegen. Ze komen heel dichtbij en zijn lustig aan het fluiten. En nog merkwaardiger is dat ze gewoon met ons meevliegen als we verder stappen. Geen idee welke vogel dit is, maar het was in elk geval een heel sociale soort en bovendien waren ze geringd.
Het weer is nu echt goed en aangenaam geworden en we besluiten om nog maar wat verder te gaan tot bij Lake Helen MacKenzie. Het is hier zo mooi, zo puur en zo stil dat we hier vrij lang blijven genieten van het uitzicht.
We maken de loop volledig tot bij het Visitor Center met onderweg nog enkele mooie uitzichten.
We hebben in totaal iets minder dan 10 km gelopen en komen na iets meer dan 3 uur terug bij de auto. We hebben het heel erg rustig gedaan, hebben veel gestopt om te genieten van de uitzichten en hebben ook heel wat foto's gemaakt. In totaal hebben we maar 3 personen gezien, waaronder een Park Ranger. Deze kant van het Strathcona Provincial Park kunnen we dan ook echt een aanrader noemen voor diegene die van dichtbegroeide bossen, talloze meren en meadows houden.
Overnachting in Anchor Inn and Suites
Geen opmerkingen:
Een reactie posten